ترمیستورهای NTC در برابر آشکارسازهای دمای مقاومت (RTDs)

هم ترمیستورها و هم آشکارسازهای دمای مقاومت (RTDs) انواع مقاومت هایی با مقادیر مقاومت هستند که با تغییر دمای آنها به طور قابل پیش بینی تغییر می کند.بیشتر RTD ها از عنصری ساخته شده از یک فلز خالص (بیشترین استفاده از پلاتین است) و در داخل یک کاوشگر یا غلاف محافظت شده یا در یک بستر سرامیکی تعبیه شده است.

ترمیستورها از مواد کامپوزیت ، معمولاً اکسیدهای فلزی مانند منگنز ، نیکل یا مس به همراه عوامل اتصال دهنده و تثبیت کننده ها تشکیل شده اند.

در سالهای اخیر ، ترمیستورها به دلیل پیشرفت در مترها و کنترلرها به طور فزاینده ای محبوب شده اند.مترهای امروزی به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند که به کاربران اجازه می دهد طیف وسیعی از ترمیستورها را تنظیم کرده و پروب ها را به راحتی تعویض کنند.

با این حال ، بر خلاف RTD ها که استانداردهای تعیین شده را ارائه می دهند ، منحنی های ترمیستور بسته به سازنده متفاوت است.سیستم الکترونیکی سیستم ترمیستور باید با منحنی سنسور مطابقت داشته باشد.

در حالی که در RTD ها همبستگی مثبت بین مقاومت و دما وجود دارد (با افزایش دما ، مقاومت نیز افزایش می یابد) ، در ترمیستورهای ضریب دمای منفی (NTC) ، رابطه معکوس وجود دارد (با افزایش دما مقاومت کاهش می یابد).رابطه بین دما و مقاومت برای RTDS خطی است ، اما برای ترمیستورهای NTC ، نمایی است و می توان در یک منحنی رسم کرد.

هر دو ترمیستور RTD و NTC به منبع جریان یا تحریک نیاز دارند و هر دو برای استفاده در مواردی که نیاز دارند:

• دقت
• ثبات طولانی مدت خوب
• ایمنی در برابر سر و صدای الکتریکی در محیط

محدوده: بر خلاف RTD ها ، ترمیستورها فقط می توانند محدوده کوچکتر دما را کنترل کنند.در حالی که برخی از RTD ها می توانند به 600 درجه سانتی گراد برسند ، ترمیستورها فقط می توانند تا 130 درجه سانتی گراد اندازه گیری کنند.

اگر برنامه شما دارای دمای بالای 130 درجه سانتی گراد است ، تنها گزینه شما کاوشگر RTD است.

هزینه: ترمیستورها در مقایسه با RTD ها بسیار ارزان هستند.اگر دمای برنامه شما با محدوده موجود مطابقت دارد ، احتمالاً ترمیستورها بهترین گزینه هستند.

با این حال ، ترمیستورها با محدوده دمای گسترده و/یا قابلیت تعویض اغلب گرانتر از RTD ها هستند.

حساسیت: هر دو ترمیستور و RTD به تغییرات دما با تغییرات قابل پیش بینی در مقاومت واکنش نشان می دهند.با این حال ، ترمیستورها در مقایسه با تعداد اهم کوچکتر سنسورهای RTD ، مقاومت را دهها اهم در هر درجه تغییر می دهند.بنابراین با متر مناسب ، کاربر می تواند قرائت دقیق تری را بدست آورد.

زمان پاسخگویی ترمیستورها نیز نسبت به RTD ها برتر است و تغییرات دما را بسیار سریعتر تشخیص می دهد.ناحیه حسگر ترمیستور می تواند به اندازه یک سر پین کوچک باشد و بازخورد سریع تری را ارائه می دهد.

دقت: اگرچه بهترین RTD ها دقت مشابهی با ترمیستورها دارند ، اما RTD ها مقاومت به سیستم را افزایش می دهند.استفاده از کابل های بلند می تواند خواندن های خارج از سطوح خطای قابل قبول را تغییر دهد.

هرچه ترمیستور بزرگتر باشد ، مقدار مقاومت سنسور بیشتر است.اگر با مسافت های طولانی سروکار دارید و گزینه ای برای افزودن فرستنده وجود ندارد ، ترمیستور راه حل بهتری است.
 

نتیجه:

تفاوت اصلی بین ترمیستورها و RTD ها محدوده دما است.اگر برنامه شما دارای دمای بالای 130 درجه سانتی گراد است ، RTD تنها گزینه شما است.

در زیر آن دما ، ترمیستورها اغلب در مواقعی که دقت اهمیت دارد ترجیح داده می شوند.از طرف دیگر RTD ها زمانی انتخاب می شوند که تحمل (یعنی مقاومت) مهم باشد.به طور خلاصه: ترمیستورها برای اندازه گیری دقیق و RTD ها برای جبران دما بهتر هستند.